انواع نخ های جراحی

هر آنچه که باید در مورد بخیه های جراحی بدانید
بخیه ها ابزار پزشکی هستند که توسط پزشکان و جراحان برای بستن زخم استفاده می شود. بسته به شرایط شما، پزشک از تکنیک و مواد بخیه مناسب برای بخیه زدن زخم یا پارگی استفاده می کند. پزشک از بخیه ها برای بستن زخم های پوست یا سایر بافت ها استفاده می کند. هنگامی که پزشک شما زخمی را بخیه می‌زند، از یک سوزن متصل به طول «نخ» برای بخیه زدن زخم استفاده می‌کند.

انواع مختلفی از مواد موجود است که می توان از آنها برای بخیه زدن استفاده کرد. پزشک شما ماده ای را انتخاب می کند که برای زخم یا روش مناسب باشد.

انواع بخیه
انواع مختلف بخیه ها را می توان به روش های مختلفی طبقه بندی کرد.

اول، مواد بخیه را می توان به دو دسته قابل جذب یا غیر قابل جذب طبقه بندی کرد.

بخیه های قابل جذب نیازی به برداشتن آنها توسط پزشک ندارند. این به این دلیل است که آنزیم های موجود در بافت های بدن شما به طور طبیعی آنها را هضم می کنند.

بخیه های غیرقابل جذب باید توسط پزشک در تاریخ بعدی برداشته شوند یا در برخی موارد به صورت دائمی باقی بمانند.

دوم، مواد بخیه را می توان بر اساس ساختار واقعی مواد طبقه بندی کرد. بخیه های تک رشته ای از یک نخ تشکیل شده اند. این اجازه می دهد تا بخیه راحت تر از بافت ها عبور کند. بخیه های بافته شده از چندین نخ کوچک تشکیل شده است که به هم بافته شده اند. این می تواند منجر به امنیت بهتر شود، اما به قیمت افزایش احتمال عفونت.

سوم، بخیه ها را می توان به عنوان ساخته شده از مواد طبیعی یا مصنوعی طبقه بندی کرد. با این حال، از آنجایی که تمام مواد بخیه استریل شده است، این تمایز به ویژه مفید نیست.

انواع بخیه های قابل جذب

• روده، نخ طبیعی تک رشته ای برای ترمیم زخم ها یا پارگی های بافت نرم داخلی استفاده می شود. روده نباید برای اقدامات قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود. بدن قوی ترین واکنش را به این بخیه نشان می دهد و اغلب زخم می شود. معمولاً در خارج از جراحی زنان استفاده نمی شود.
• پلی دیوکسانون (PDS). این بخیه مونوفلامنت مصنوعی را می توان برای بسیاری از انواع ترمیم زخم بافت نرم (مانند بستن شکم) و همچنین برای اقدامات قلبی کودکان استفاده کرد.
• پولیگلکاپرون (MONOCRYL). این بخیه مونوفیلامنت مصنوعی برای استفاده عمومی در ترمیم بافت نرم استفاده می شود. این ماده نباید برای اقدامات قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود. این بخیه بیشتر برای بستن پوست به صورت نامرئی استفاده می شود.
• پلی گلاکتین (ویکریل). این بخیه بافته شده مصنوعی برای ترمیم پارگی دست یا صورت مناسب است. نباید برای روش های قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود.

انواع بخیه های غیر قابل جذب
چند نمونه از بخیه های غیر قابل جذب را می توان در زیر مشاهده کرد. این نوع بخیه ها را می توان به طور کلی برای ترمیم بافت نرم، از جمله برای روش های قلبی عروقی و عصبی استفاده کرد.

• نایلون. یک بخیه تک رشته ای طبیعی.
• پلی پروپیلن (پرولن). یک بخیه تک رشته ای مصنوعی.
• ابریشم. یک بخیه طبیعی بافته شده.
• پلی استر (Ethibond). یک بخیه مصنوعی بافته شده.

بخیه در مقابل بخیه
اغلب بخیه ها را می بینید که به جای هم به آنها اشاره می شود. توجه به این نکته مهم است که "بخیه" نام دستگاه پزشکی واقعی است که برای ترمیم زخم استفاده می شود. بخیه تکنیکی است که پزشک برای بستن زخم استفاده می کند.

انتخاب بخیه و تکنیک ها
مواد بخیه بر اساس قطر رشته بخیه درجه بندی می شود. سیستم درجه بندی از حرف "O" قبل از یک عدد برای نشان دادن قطر مواد استفاده می کند. هرچه این عدد بیشتر باشد، قطر رشته بخیه کمتر است.

مواد بخیه نیز به یک سوزن متصل می شود. سوزن می تواند ویژگی های مختلفی داشته باشد. این می تواند در اندازه های مختلف باشد و همچنین دارای لبه برش یا غیر برش باشد. سوزن‌های بزرگ‌تر می‌توانند بافت بیشتری را با هر بخیه ببندند، در حالی که سوزن‌های کوچک‌تر احتمال بیشتری دارد که جای زخم را کاهش دهد.

درست مانند انواع مختلفی از بخیه ها، تکنیک های بخیه نیز بسیار متفاوت است:

بخیه های مداوم
این تکنیک شامل یک سری بخیه است که از یک رشته بخیه استفاده می کند. این نوع بخیه را می توان به سرعت قرار داد و همچنین قوی است، زیرا کشش به طور مساوی در سراسر رشته بخیه پیوسته توزیع می شود.

بخیه های قطع شده
در این تکنیک بخیه از چندین رشته بخیه برای بستن زخم استفاده می شود. پس از دوخت، مواد بریده شده و بسته می شود. این تکنیک منجر به یک زخم ایمن بسته می شود. اگر یکی از بخیه ها بشکند، باقی بخیه ها همچنان زخم را روی هم نگه می دارند.

بخیه های عمیق
این نوع بخیه در زیر لایه های بافت زیر (عمیق) تا پوست قرار می گیرد. آنها ممکن است پیوسته یا قطع شوند. این بخیه اغلب برای بستن لایه های فاسیال استفاده می شود.

بخیه های مدفون
این نوع بخیه به گونه ای اعمال می شود که گره بخیه در داخل (یعنی زیر یا داخل ناحیه ای که قرار است بسته شود) پیدا شود. این نوع بخیه معمولاً برداشته نمی شود و زمانی مفید است که بخیه های بزرگ در عمق بیشتری از بدن استفاده شود.

بخیه های کیفی
این یک نوع بخیه مداوم است که در اطراف یک ناحیه قرار می گیرد و مانند بند کشی روی یک کیسه محکم می شود. به عنوان مثال، این نوع بخیه در روده شما به منظور محکم کردن دستگاه منگنه روده استفاده می شود.

بخیه های زیر جلدی
این بخیه ها در درم شما، لایه ای از بافت که زیر لایه بالایی پوست شما قرار دارد، قرار می گیرند. بخیه های کوتاه در خطی موازی با زخم شما قرار می گیرند. سپس بخیه ها در دو انتهای زخم بسته می شوند.

برداشتن بخیه
زمانی که بخیه های شما برداشته می شود بستگی به محل قرارگیری آنها در بدن شما دارد. برخی از دستورالعمل های کلی به شرح زیر است:

پوست سر: 7 تا 10 روز
صورت: 3 تا 5 روز
سینه یا تنه: 10 تا 14 روز
بازوها: 7 تا 10 روز
پاها: 10 تا 14 روز
دست یا پا: 10 تا 14 روز
کف دست یا کف پا: 14 تا 21 روز
برای برداشتن بخیه‌ها، پزشک ابتدا ناحیه مورد نظر را استریل می‌کند. آنها یک انتهای بخیه شما را برمی دارند و آن را می برند و سعی می کنند تا حد امکان به پوست شما نزدیک شوند. سپس به آرامی رشته بخیه را بیرون می کشند.

استخوان بخیه
ممکن است کلمه "بخیه" را در اشاره به استخوان یا استخوان شنیده باشید. این به این دلیل است که ناحیه ای که استخوان های جمجمه شما به هم می رسند، بخیه نامیده می شود. جمجمه شما بسیاری از آنها را دارد. آنها به جمجمه اجازه می دهند تا اندازه جمجمه در طول رشد افزایش یابد و پس از تکمیل رشد با هم ترکیب شوند. این مربوط به بخیه هایی نیست که پزشک یا جراح ممکن است برای بستن زخم بگذارد.

نتیجه
پزشک از بخیه ها برای بخیه زدن زخم ها یا پارگی ها استفاده می کند. انواع مختلفی از مواد بخیه موجود است. علاوه بر این، تکنیک های بخیه زیادی وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. پزشک شما هم ماده و هم روش صحیح بخیه را برای استفاده برای شرایط شما انتخاب می کند. قبل از عمل در مورد هر گونه نگرانی در مورد بخیه با پزشک خود صحبت کنید.

منبع : rahfarmed.ir